Dzisiaj bardzo krótki fragment Jimi Hendrix w jednej ze
szkół, z pierwszego tomu ksiażki "Jimi Hendrix Szaman Rocka".
...Gdy z prędkością światła nadszedł kolejny
rok szkolny - wspominał Leon - przeprowadziłem
się od Wheelerów do kobiety, którą nazywałem mamą Jackson. Miała wszelkie
powody do narzekania, gdyż sprawiałem mnóstwo problemów. Moje bójki w szkole
podstawowej Harrison stały się
codziennością... Coraz większe problemy Alowi Hendrixowi zaczyna również
sprawiać czternastoletni już Jimi. Idzie wprawdzie już do dziewiątej klasy, ale
nauka interesuje go w coraz mniejszym stopniu.
Za to wałęsa się po ulicach, zatrzymując się pod domami, z których
dobiegają dźwięki muzyki. …Usłyszał
kiedyś jak grał mój brat na klawiszach - wspominał Sammy Drain - i wstąpił do nas...
Dla Jimiego szkoła nie jest po to,
by się uczyć, lecz aby spotkać się z kolegami i koleżankami, a wśród nich z
nowo poznaną trzynastoletnią Carmen Goudy. Ona tak jak on jest biedna - Jak mieliśmy pieniądze na jednego loda, to
było święto - zapamiętała Carmen - Nakręcaliśmy
się nawzajem, bynajmniej nie sugerując, że marzenia drugiego są nierealne... Jimi
dodawał - Opowiadała mi, że zostanie
słynną baletnicą, a ja mówiłem jej, że będę słynnym gitarzystą. Wszyscy się z
nas śmiali…
Do szkoły
Hendrixa, tak jak i do poprzednich w Seattle, uczęszczają biali i czarni,
Latynosi i Azjaci, dość bogaci i bardzo biedni. On jednak należy do
najbiedniejszych, jak wspominał Pernell Alexander - Nigdy mi nie mówił o tym, że jest biedny. Chociaż z powodu ubrania był nieśmiały wobec dziewcząt... Carmen uzupełniała
tamten obraz Jimiego - Nosił tanie białe
mokasyny. Miał dziurę w podeszwie, więc z kartonu wycinał wkładki i wkładał do
butów. W kieszeni nosił gotowe wkładki i kiedy karton w bucie mu się przecierał
po prostu wyciągał nową i ją wymieniał... Pernell Alexander - Wymyślaliśmy, jak mógłby pocałować
dziewczynę, w której się kochał. Nie wiedziałem, jak mu to powiedzieć. Udawałem,
że trzymam kawałek szkła. Całowałem szkło. Mówiłem, jak trzeba ułożyć usta.
Powiedziałem, że teraz jego kolej. Tarzaliśmy się ze śmiechu... Trzeba
tu dodać, że Carmen imponuje Jimiemu również dlatego, że chłopak jej siostry,
ma gitarę i co najważniejsze, umie na niej grać. Jimi o gitarze marzy coraz
częściej i niedługo, jego marzenie się spełni. Wtedy zamiast cały czas
przeznaczyć na zdobycie wiedzy z przedmiotów szkolnych, będzie poznawał tajniki
gry na gitarze. Jerry Carson, jego kolega ze szkolnej ławy, a później reporter
miejscowej gazety Seattle Times opowiadał - Siedział
w klasie przesuwając palce jakby grał na wyimaginowanej gitarze ...
Na początku jesieni 1957 roku, Jimi
Hendrix jeszcze chodzi do szkoły, choć coraz częściej opuszcza lekcje,
spotykając się z Jimmym Williamsem i Pernellem Alexandrem, który od niedawna ma
- Gitarę akustyczną z gryfem grubym jak
kij bejsbolowy... Niebawem szczęście Jimiego będzie jeszcze większe, gdy w
rękach Pernella znajdzie się gitara elektryczna - Pierwsza gitara należała do faceta, który
nazywał się Robert McLamore, nazywali go "Wąż". Jego matka była żoną
pastora. Miał hyzia na punkcie stroju i tańca. Miał też gitarę, na której nie
grał, więc my na niej ćwiczyliśmy...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz