Paradoksalnie, jak wynika z wcześniejszych stron tej książki, to spotkanie czwartego sierpnia 1966 roku w Cafe Wha? było ich - Hendrixa i Chandlera - trzecim. Po raz pierwszy ich drogi skrzyżowały się, kiedy Jimi grał z braćmi Isley, we wrześniu 1964 roku, a "The Animals" wystąpili w Nowym Jorku Paramount Theatre. Po raz drugi obaj spotkali w tym samym miejscu w kwietniu 1965 roku, kiedy Jimi był członkiem zespołu Little Richarda. Jako muzyk, grający z tyłu, w zespole akompaniującym, Hendrix nie wywarł na Chandlerze żadnego wrażenia, co zrozumiałe, gdyż grupa "The Animals" była wtedy u szczytu popularności, jako jeden z czołowych przedstawicieli tzw. "British Invasion", z wieloma przebojowymi singlami, które wyprodukował Mickie Most. Latem 1966 roku Chas "odkrył" Jimiego Hendrixa i przez prawie trzy lata będzie jego menedżerem i producentem, rozstaną się w 1968 roku.

            Potem Chandler przez dwanaście lat prowadzić będzie grupę "Slade", z którą osiągnie wielki sukces w postaci, aż siedmiu singli na szczytach list przebojów w Anglii. Kupi w Londynie studio nagraniowe IBC, nazwane potem od adresu Portland Place 35 Portland Recording Studios, które po czterech latach odsprzeda Donowi Ardenowi. Chas sam będzie też prowadził niezależne firmy płytowe Barn Records oraz Six of the Best, a także agencję wydawniczą i produkcyjną. W latach dziewięćdziesiątych w swoim rodzinnym mieście wybuduje Newcastle Arena ogromną salę na dziesięć tysięcy miejsc. (Obecna nazwa to Metroradio Arena). ...To było jego ostatnie osiągnięcie - mówiła z dumą jego żona Madeleine - Wielu nie zrobi nawet tego jednego...

                Pierwszym artystą, który tam w grudniu 1995 roku wystąpił został David Bowie, ale Chandler najbardziej chciał tu gościć Ray'a Charlesa. ...Chas bardzo go podziwiał i powiedział, że to było jakby oglądał go w swoim salonie  - dodawała Madeleine.