Napisałem jednak już wcześniej, że Jimi Hendrix próbował wcześniej grę na gitarze z „fuzz-boxem”, gdyż jak zanotował Tony Brown, widać to na jednej z wczesnych fotografii, kiedy grał z Curtisem Knightem i grupą „The Squires” w klubie Cheetah. Poza tym jesienią 1965 roku, zagrał w studiu na fuzzie z Curtisem Knightem. (Patrz Rd.9) Tony Brown twierdzi, że "fuzzbox" mógł dostać się w ręce Jimiego około trzynastego maja tamtego 1966 roku, to jednak zdaniem wielu biografów i historyków rock'n'rolla Jimi Hendrix i Ken Pine, poznali się później i to dzięki pośrednictwu Texa, portiera Café Wha?, chociaż pewnie i tak by się spotkali, gdyż ten klub jest w sąsiedztwie domu, w którym funkcjonuje teatr Players. Właśnie w tym teatrze awangardowi nowojorscy poeci Ed Sanders i Tuli Kupferberg wraz z kolegami Kenem Pinem oraz Kenem Weaverem przedstawiali anarchistyczny program muzyczno-poetycki. Ich występy wzbudziły wtedy spore zainteresowanie środowisk kulturalnych, post-"beat generation" oraz hipisów, jednym słowem kontestującej elity Greenwich Village. Na przedstawienia do Players przychodzą m.in. Allen Ginsberg, twórca szokującego poematu „The Howl” („Skowyt”), eksperymentujący z narkotykami Timothy Leary, a także znany wówczas poeta Gregory Corso. „Satyryczny kabaret”, jak nazywają zespół nowojorscy dziennikarze, daje oryginalne, pełne ekspresji i wielu szokujące spektakle w dwu teatrzykach Bridge i wspomnianym Players, bardzo szybko stając się jednym z kultowych wykonawców rocka w Village, postrzegany jest również jako forpoczta amerykańskiej młodzieżowej kontrkultury.