Chociaż jeden z albumów Aylera - "Spiritual Unity" nagrano 10 lipca 1964 roku w Variety Recording Studio na West 46th Street, większość sesji firmy ESP odbywała się w RLA Studios, opuszczonym magazynie na West 65th Street, prowadzonym przez producenta inżyniera Richarda Aldersona. Przez siedem lat Alderson współpracował z Harrym Belafonte, który zainwestował w ośmiośladową aparaturę nagrywającą oraz w inny sprzęt firmy Impact. Pracując w tym nowoczesnym studiu z Aldersonem, Stollman wykorzystywał sprzęt, aby utrwalać kompozycje nieznanych artystów jazzowych, takich jak: Jordan Mathews, Howard Bernstein i Dennis Pohl. Nie patrzył na sukces komercyjny, zależało mu na sukcesie artystycznym, a przede wszystkim na utrwaleniu tego, co wtedy powstawało. Przez następne osiemnaście miesięcy wydał czterdzieści pięć albumów: multiinstrumentalisty Giuseppi Logana; argentyńskiego saksofonisty, twórcy muzyki do filmu "Ostatnie tango w Paryżu" - Gato Barbieriego; perkusistów Milforda Gravesa i Ronalda Shannona Jacksona; saksofonisty z Cleveland - Franka Wrighta; Burtona Greene'a; wokalistki Patty Waters; Mariona Browna; Marzette Watts; Charlesa Tylera; Sonny'ego Simmonsa; Noah Howard; Sunny'ego Murray'a, gitarzysty Randy'ego Burnsa; Alana Sondheima; Roscoe Mitchella; Petera Lemera, a także Allena Ginsberga; grupy "Velvet Underground"; Steve'a Lacy oraz Hermana Poole Blounta, znanego pod pseudonimem "Sun Ra". Dwie części totalnie "odlotowego" albumu “The Heliocentric Worlds of Sun Ra”, Alderson trafnie określił, jako - Duke Ellington na kwasie, ze ślubem córki prezydenta Lyndona Johnsona, przeplatane wstrząsającymi materiałami z wojny w Wietnamie...