Rozdział 9: Listy przebojów - "Hey Joe"

(23 października - 16 grudnia 1966)

 

            ...Wszystkie wytwórnie chcą wydawać single, bo wydaje im się, że zarobią więcej pieniędzy... (Jimi Hendrix)

            16 grudnia 1966 roku do sklepów płytowych Wielkiej Brytanii trafia debiutancki singiel, czyli tzw. "45-tka" zespołu "Jimi Hendrix Experience" "Hey Joe"/"Stone Free" (Polydor 56139). Na jego stronie "A" znajduje się piosenka znana już z występów na żywo tria, zaś stronę drugą zajmuje utwór napisany przez Hendrixa, też już wykonany na żywo w Monachium. (Rozdział 8) "Hey Joe" podobała się nam wszystkim, więc ją nagraliśmy - oznajmił Jimi. Generalnie jednak, była to piosenka, która urzekła Chandlera, gdy po raz pierwszy zobaczył Hendrixa, jako Jimmy'ego Jamesa, z zespołem "Blue Flames" w nowojorskiej Cafe Wha? Ta piosenka sprawiła - przyznał Chas - że podpisałem z nim kontrakt'... (Tom I)

            Nagranie pierwszego demo tej piosenki Chandler zorganizował podobno przed wylotem z Londynu do Paryża. Spieszył się, obawiając się, że jakiś producent może go wyprzedzić i nagrać "Hey Joe", potencjalny przebój, który, jak założył, na brytyjski rynek miał przecież wprowadzić jego podopieczny Jimi Hendrix z zespołem "The Experience". Gdzie powstała próbna wersja? William Saunders uważa, że w Regent Studios, na Denmark Street 4, ulicy nazywanej często londyńską Tin Pan Alley. Było tu sporo studiów, wydawnictw i sklepów muzycznych. Inne studio Regent Sound na Tottenham Court Road 163-166 używane będzie przez Hendrixa raczej rzadko i to tylko na początku jego kariery. Alternatywnym miejscem pierwszej próby nagrania "Hey Joe", mogło być studio Pye, przy Bryanston Street 40. Przypuszczam jednak, że pierwsze demo, jak też najważniejsza, bo ta singlowa, dopracowywana w różnych miejscach, z kilkoma "nakładkami", wersja "Hey Joe" powstała w studiu De Lane Lea w Holborn. Dokładniej, w piwnicy domu na rogu Kingsway i Great Queen Street (dokładny adres to Kingsway 129), gdzie kończyła się biznesowa dzielnica City i zmieniała się w tę część Londynu, którą zajmują sklepy i restauracje West Endu.