Przez jakiś czas Hendrix ukrywa przed ojcem, że wyrzucono go ze szkoły. Al się jednak dowiaduje i krzyczy – To przez tę twoją muzykę, to diabelska sprawka… Sammy Drain wspominał - Al nazywał to diabelską muzyką... Leon dodał - Gdy przyszło co do czego, Buster uznał, że dość już problemów ze szkołą średnią. Ani brata, ani mnie nie interesowała ta instytucja. Zawsze ciągnęło nas do doświadczania czegoś, czego nie uczą nauczyciele... Jednak naprawdę to muzyka, dokładnie zaś poświęcanie całego czasu graniu na gitarze, na naukę już nie miał sił ani ochoty, miało największy wpływ na wyrzucenie Jimiego ze szkoły Garfield. Czy jedyny? Trudno to rozstrzygnąć, choć potwierdza je wersję wspomnienie szkolnego kolegi Mike'a Tagawy, który w październiku 1960 spotkał na korytarzu Jimiego, machającego rękoma, jakby grał na gitarze - Spytałem gdzie ma teczkę z książkami. A on tylko obdarzył mnie swoim słodkim uśmiechem i odparł 'Książek nie potrzebuję. Mam swoją gitarę'. Pomyślałem, że to całkiem fajne. Ja też nie byłem dobrym uczniem... Opowiadał nauczyciel Ralph Hayes - Pamiętam, mówiłem mu: 'Synu, ty naprawdę nie jesteś zainteresowany nauką. Dlaczego nie chcesz po prostu zostawić tego miejsca, które nazywa się Garfield High School, po prostu weź gitarę i zacznij tworzyć muzykę? To będzie coś, co będzie ciebie cieszyć... …Z Jimim biegaliśmy po szkolnym korytarzu – wspominał Vernon Otani, a Letealia Reid-Scott dodawała – Był nieśmiały, grzeczny i uśmiechnięty, no i często grał na gitarze… Sally Grany Wilson zapamiętała z kolei głośny śmiech Jimiego na szkolnym korytarzu, być może wtedy, gdy z innymi chłopakami rozmawiał o muzyce i snuł plany dotyczące powstających zespołów muzycznych. Frank Hanawalt, dyrektor szkoły dodawał – Opuścił tak wiele zajęć, że niemożliwe było nadrobienie materiału. Przepisy mówiły wyraźnie - nie możemy trzymać ucznia, który nieregularnie uczęszczał na zajęcia... Zresztą z Garfield odpadło w tamtym roku, aż dziesięć procent uczniów.