Następna sesja również odbywa się niebawem, gdyż Billy Cox skomponował dwie swoje piosenki. Ponieważ ani on, ani Jimi nie chcieli śpiewać, Cox zaproponował, aby teraz wokalistą został Frank Howard. Producentem był znowu "Hoss" Allen. Opowiadał Frank Howard - Billy napisał dla mnie “I’m So Glad” oraz  “I’m Sorry For You” i weszliśmy do studia Starday/King Studios, aby je nagrać. "Hoss" chciał, aby Hendrix był tylko gitarzystą rytmicznym, solo grał Johnny Jones, lecz kiedy usłyszał dźwięk gitary Jimiego, wyłączył jego mikrofon. "Hoss" nie lubił, kiedy muzycy eksperymentowali podczas nagrywania. Później powiedział mi - 'Gdybym wiedział, że Jimi będzie tak sławny, wyciągnąłbym jego gitarę'... Płytę w 1965 wyda Barry Records (z numerem 1008), a zgodnie z zapisem w księgach studia, udział w nagraniu wzięli: Frank Howard, Herschel Carter i Charley Fite (voc), Johnny Jones (gitara prowadząca), James Hendrix (gitara rytmiczna), Billy Cox (gb), Freeman Brown (dr), a także Harrison Callaway i inni muzycy grający na instrumentach dętych. "Hoss", który miał złe doświadczenie ze stosowanym przez Hendrixa "feedbackiem", bardzo głęboko schował w mikście jego gitarę.

            Na tej sesji jeden ze swoich utworów nagrywa także Billy Cox, ale zostanie on później skasowany. W tym samym czasie Jimi bierze udział w realizacji piosenki „I’m Crying”, razem z wokalistką Sandrą Wright, gitarzystą George Yatesem oraz perkusistą Freemanem Brownem. Niestety ta piosenka nigdy nie została wydana.